FUNGILITIC (INICJAŁ DCF LINE)
Produkowany jest jeden preparat, który może być stosowany do wszystkich roślin, w całym okresie wegetacji.
Zawarty w preparacie szczep Paenibacillus polymyxa DCF posiada następujące właściwości:
– Syntetyzuje wolny azot i przekształca go w formy łatwo przystępne dla rośliny.
– Rozpuszcza kompleksy fosforu glebowego, przez co zwiększa jego dostępność dla roślin.
– Ogranicza ilość chorobotwórczych grzybów.
– Wytwarza ochronną błonę.
– Powoduje zmniejszenie populacji nicieni.
– Mineralizuje martwą substancję organiczną.
– Indukuje odporność roślin.
Stosowanie preparatu FUNGILITIC prowadzi do poprawy struktury gleby, wzrostu roślin, intensywniejszego kwitnienia, wzrostu plonów, przyczynia się do odnowy biosystemu glebowego. Chroni przed suszą fizjologiczną i przyczynia się do wzrostu próchnicy glebowej.
Działanie preparatu FUNGILITIC ma charakter fizyczny – zawarte w preparacie mikroorganizmy wytwarzają wokół systemu korzeniowego biofilm chroniący rośliny przed chorobotwórczymi grzybami oraz nicieniami. FUNGILITIC nie jest środkiem ochrony roślin w rozumieniu Rozporządzenia WE 1107/2009.

 

OPIS DZIAŁANIA

Biorąc pod uwagę bakterie zasiedlające strefę korzeniową można je podzielić na gatunki neutralne, gatunki wywierające szkodliwy wpływ – DTR (ang. deleterious rhizobacteria) oraz gatunki korzystne dla rośliny żywicielskiej – PGPR (ang. plant growth promoting rhizobacteria). Bakterie z grupy PGPR w sposób bezpośredni lub pośredni pomagają swojemu żywicielowi w prawidłowym rozwoju.

Paenibacillus polymyxa, którego szczep zawarty jest w preparacie Fungilitic, jest gatunkiem bakterii zamieszkującej różnego rodzaju środowiska, najczęściej jednak spotykany jest w ryzosferze.

Pozytywny wpływ bakterii tego gatunku potwierdzają badania naukowe przeprowadzone w różnych zakątkach świata. Paenibacillus polymyxa wchodzi w bezpośrednią interakcję z rośliną, wspomaga ją, a także chroni przed różnymi patogenami, gatunek ten został więc zaklasyfikowany do pożytecznej grupy bakterii ryzosferycznych – PGPR.

Gatunek ten potrafi przetrwać nawet w bardzo niesprzyjających warunkach:

• ma zdolność wytwarzania śluzu chroniącego komórki przed wysychaniem i zwiększającego ich mobilność.
• syntezuje rożnego rodzaju substancje odpędzające gatunki, które mu zagrażają lub przeszkadzają.
• posiada zdolność do przechodzenia w formy przetrwalnikowe, co pozwala im przeczekać skrajnie trudne warunki.

Odkryte szczepy gatunku Paenibacillus polymyxa charakteryzują się takimi mechanizmami promowania wzrostu roślin jak:

• wiązanie azotu,
• rozpuszczanie trudnodostępnych form fosforu,
• produkowanie i regulacja fitohormonów przyspieszających wzrost i podnoszących odporność roślin,
• rozkład celulozy
• ograniczanie rozwoju patogenów (bakterii, grzybów, nicieni).

 

Bakterie te chętnie zasiedlają korzenie wielu gatunków roślin.

Potwierdzono ich pozytywny wpływ na takie rośliny jak:

 

 

• pszenica
• jęczmień
• fasola
• ziemniak
• kukurydza
• rzepak
• pomidor
• czosnek
• cebula
• papryka
• ciecierzyca
• groch
• sosna
• herbata
• koniczyna biała
• buraki

 

 

MECHANIZM PROMOWANIA WZROSTU

 

Paenibacillus polymyxa kolonizuje głównie powierzchnię korzeni, zwłaszcza strefę różnicowania (włośnikową) i stożek wzrostu. Bakteria wchodzi w bezpośrednią interakcję z rośliną pomagając jej na wiele sposobów.

W zamian za możliwość korzystania z wydzielin korzeniowych dostarcza gospodarzowi różnego rodzaju mikro- i makroelementy pobrane z otoczenia oraz reguluje gospodarkę hormonalną rośliny wspierając jej odporność, przyspieszając wzrost i zmniejszając stres.

Jednym z metabolitów obficie wytwarzanych przez tę bakterię są egzopolisacharydy – wielocukry, którymi bakteria otacza się i pokrywa powierzchnię korzenia tworząc biofilm. Substancje te służą obu stronom na wiele sposobów. Chronią przed zbyt szybkim wysychaniem oraz są nośnikiem produkowanych przez bakterię substancji ochronnych.

Do utworzonego biofilmu chętnie gromadzą się różnego rodzaju inne mikroorganizmy obecne w środowisku glebowym, jednak ze względu na jego skład dostęp do korzenia mają jedynie „wyselekcjonowane” gatunki. Tworzą one razem konsorcja czerpiące wzajemnie korzyści i wspólnie się uzupełniające.

Biofilm oraz peptydy produkowane przez Paenibacillus polymyxa stanowią także medium do szybszego i dokładniejszego przekazywania informacji między mikroorganizmami (quorum sensing),  co pomaga im skuteczniej zwalczać niepożądane gatunki i jeszcze lepiej współpracować.

Paenibacillus polymyxa poza samoczynnym wiązaniem azotu, mineralizacją materii organicznej, rozbijaniem kompleksów fosforu czy dostarczeniem roślinie mikroelementów komunikuje się z innymi zdolnymi do tego gatunkami optymalizując ich pracę w tym zakresie.

 

MECHANIZM OCHRONY PRZED PATOGENAMI

 

Poza zdolnością do podnoszenia ogólnej kondycji roślin przez bezpośrednią interakcję z żywicielem bakterie z gatunku Paenibacillus polymyxa pomagają roślinom także pośrednio przez zwalczanie wielu patogenów.

Produkują one cały szereg substancji zatrzymujących między innymi rozwój:

• pierwotniaków z gat. Plasmodiophora powodujących kiłę kapusty,

bakterii patogennych:

• Pseudomonas syringae,
• Ralstonia solanacearum
• Bacillus cereus,
• Eserichia coli

wielu szkodliwych gatunków grzybów z rodzajów m.in.:

• Fusarium,
• Leptosphaeria,
• Rhizoctonia,
• Botrytis.

Produkowany przez tę bakterię enzym chitynaza rozkłada chitynę – podstawowy składnik ściany komórkowej grzybów, ale także pancerzy i jaj wielu pasożytów.

 

Związki lotne wydzielane przez Paenibacillus polymyxa „okadzają” przestrzeń dookoła kolonii powiększając dodatkowo barierę ochronną. Osłabiają one także nicienie pasożytujące na roślinie oraz te przebywające w okolicy korzenia. Przyciąga to uwagę innych, drapieżnych gatunków nicieni, które chętnie atakują osłabione osobniki, zmniejszając tym samym populację szkodliwych gatunków roślinożernych.

 

WSPÓŁPRACA Z INNYMI MIKROORGANIZMAMI

Zaobserwowano, że mimo agresywnego zachowania względem grzybów czy bakterii patogennych Paenibacillus polymyxa nie hamuje wzrostu innych bakterii pożytecznych dla rośliny ani grzybów mikoryzowych. Wręcz przeciwnie – z wieloma gatunkami wchodzi w symbiozę i wspólnie działają jeszcze skuteczniej niż w pojedynkę.

Gatunek Paenibacillus polymyxa, choć w bardzo określony i zdecydowany sposób reguluje swoje otoczenie, jest mimo wszystko niezwykle gościnny i lubi współpracować z innymi. Posiada zestaw narzędzi wspomagających roślinę na wiele sposobów, ale kiedy dobierze odpowiednie towarzystwo, staje się jeszcze bardziej skuteczny.

Zauważono, że zaszczepienie nasion pszenicy ozimej grzybem mikoryzowym Glomus mosseae w połączeniu z bakterią Paenibacillus polymyxa poskutkowało znacznie większym wzrostem grzyba i lepszym rozlokowaniem w roślinie fosforu dostarczanego przez bakterię.

Zaszczepienie nasion ciecierzycy grzybem mikoryzowym Rhizophagus irregularis w połączeniu z bakterią Paenibacillus polymyxa zaowocowało dodatkowym zwiększeniem plonu i w jeszcze większym stopniu ograniczyło populację nicieni i patogennych grzybów.

Po połączeniu Paenibacillus polymyxa z bakteriami Rhizobium tropici zaszczepiona fasola cechowała się znacznie podwyższoną ilością brodawek korzeniowych, jeszcze lepszym przyswajaniem azotu i większym wzrostem rośliny.

Gatunek ten może posłużyć jako prekursor odbudowy mikroflory glebowej, uzupełnienie społeczności mikroorganizmów już będących w glebie oraz jako naturalna pomoc w ograniczaniu rozwoju patogenów.